De twee eerste dagen al ongelooflijk veel geregeld.
Op 30 april kwamen wij om 9 uur ‘s ochtends al 1 van de twee ” verloren” zonen van Sugath tegen.
Gelijk een bezoek aan het gzin gebracht en met hun is alles ok, de moeder is inmiddels terug uit Jordanie.

We hebben de omgeving verkend en de plekken van weggeslagen huizen gezien, veel mensen gesproken en die hadden weinig hulp van de regering gekregen.
Ze wonen bij familie en jan en alleman in huis.
Onze voornemens om hulp te bieden krijgen steeds vastere vormen.

1 Mei
vanochtend met een plaatselijke vriend enkele catamaran fabrieken bezocht; prijzen vergeleken , boten bekeken en uiteindelijk een fabriek gevonden die 5 catamarans wilden bouwen binnen onze tijd.
We hebben de order geplaatst en de eerste boot zal 8 mei gereed zijn.

Langs de kust werden we geconfronteerd met de gigantische verwosteingen van Tsunami, mensen wonen daar in westerse bungalow tenten.

Ook hebben we een opvangcentrum van de regering bezocht; 10 barakken aan elkaar gebouwd, geen privacy, klein (in totaal 20 vierkante meter voor een heel gezin).
Facaliteiten waren zeer summier.

Verder hebben we deze dag veel mensen ontmoet en hebben al 4 gezinnen gevonden die een boot nodig hebben om in hun levens omstandigheden te kunnen voorzien.

3 van deze gezinnen kenden wij al van vorige bezoeken.

We hebben inmiddels ook 2 fietsen gekocht.
Eerst voor onszelf om regelmatig naar de fabriek e.d. te kunnen gaan en daarna om weg te geven.

Over het geheel genomen zijn de mensen die we ontmoet hebben nog even aardig, belangstellend, vriendelijk en in hun lot berustend.

Door toch een gebrek aan directe hulp, versterkt het alleen nog maar ons gevoel dat we er goed aan doen jullie geld op deze manier te besteden. Het komt direct bij de mensen terecht.